ఇస్సకు, రిబ్కాలు ఒకరినొకరు ఎంతో ప్రేమించుకున్నారు, త్వరలోనే వాళ్ళకి ఏశావు, యాకోబు అనే ఇద్దరు కొడుకులు పుట్టారు. వాళ్ళలో చిన్నవాడు యాకోబు. వాళ్ళిద్దరూ కవల పిల్లలే కాని ఒకే రకంగా ఉండరు. ఏశావుకి చేతులు,కాళ్ళమీద ఒత్తుగా పొడవైన జుట్టు ఉండేది. యాకోబు చర్మం చక్కగా , నునుపుగా ఉండేది. వాళ్ళు పెద్దవారయ్యాక , ఏశావు బయట తిరుగుతూ ,వేటాడడానికి ఇష్టపడేవాడు. యాకోబుకేమో ఇంటి దగ్గరే ఉండటం ఇష్టం .
ఇస్సకు ఇప్పుడు బాగా ముసలి వాడయ్యిపోయాడు, ఒక రోజు అతని పెద్ద కొడుకైన ఏశావును పిలిచి, అతనితో ఇలా అన్నాడు . " ఏశావు నేనిపుడు ముసలివాడినయ్యను, ఇక మన కుటుంబాన్ని మరొకరు నడిపించవలసిన సమయం వచ్చింది. నువ్వు ఆయుధాలు తీసుకుని వేటకు వెళ్ళు. కొంత మాంసం తెచ్చి నాకు మంచి భోజనం తయ్యారు చెయ్యి. భోజనం తిన్నాక నేను నిన్ను ఆశీర్వదించి, మన కుటుంబానికి నిన్ను నాయకుడిగా చేస్తాను. "
ఇదంతా రిబ్కా విన్నది, ఆమె ఏశావుకంటే యాకోబును ఎక్కువుగా ప్రేమించింది కాబట్టి ఆ ఆశీర్వదాలన్ని యాకోబు కు దక్కాలని కోరుకుంది. అప్పుడామె యాకోబుతో ఇలా చెప్పింది . "నీవు వెంటనే వెళ్లి కొంత మాంసం సిద్ధపరచి, ఏశావు బట్టలు వేసుకును వెళ్ళు" యాకోబు చేతులు ఏశావు చేతుల్లాగ ఉండాలని ఆమె ఒక చిన్న మేక వెంట్రుకలు తీసుకుని అతని చేతులకు పట్టించింది.
అప్పుడు యాకోబు ఆ మాంసాహారాన్ని ఇస్సాకు దగ్గరకు తీసుకొచ్చి అతడే ఏశావు అన్నట్లు నటించాడు. ఇస్సాకు యాకోబు బట్టలు వాసన చూసినప్పుడు అవి ఏశావు బట్టలు వాసనే వచ్చింది. పెద్దాయన యాకోబు చేతులను తడిమి చూడగా అవి ఏశావు చేతుల్లాగే అనిపించాయి అందుచేత, ఇస్సాకు యాకోబు చేతులో మోసపోయి , అతని ఆశీర్వదాలు ఏశావుకు బదులు యకోబుకే ఇచ్చేసాడు.
ఇంతలో ఏశావు తన వేటను ముగించుకుని వచ్చి"నాన్న, నేను వేటకెళ్ళి తిరిగొచ్చాను నీకోసం అద్భుతమైన భోజనం తయారు చేశాను ఇప్పుడు, నీవు నాకు ఇస్తానని చెప్పిన ఆశీర్వాదాలు నాకివ్వు అన్నాడు. అయితే ఇస్సాకు ఎవరు నీవు ? అని అడిగాడు . నేను నీ జేష్ట్రపుత్రుణ్ణి, ఏశావును అని ఏశావు బదులిచ్చా
డు. యకోబు వాళ్ళని మోసం చేసాడని ఇస్సాకు , ఏశావులకు అర్ధమైంది . ఏశావుకు చాల కోపం వచ్చి తన తమ్ముణ్ణి చంపేస్తానని చెప్పాడు.
రిబ్కా ఏశావు బెదిరింపు మాటలు విని,"నీవు వెంటనే ఈ ఊరు విడిచి కనాను దేశంలో ఉంటున్న మా అన్న లాబను వద్దకు వెళ్లి అతని దగ్గర ఉండాలి" అని యకోబును హెచ్చరించింది. అందుచేత,యాకోబు హడావుడిగా ఆ ఊరు వదిలి,ఏశావు కంటపడకుండ వీలైనంత వేగంగా వెళ్ళిపోవలసి వచ్చింది .
ఆదికాండము 25-33
-నవీన్ కుమార్ యెలుమర్తి -
No comments:
Post a Comment